W pogoni za pradawnymi

Jeszcze tylko trochę i gotowe. Posoka i woda, parę kamieni… i tyle. Inni się nie odzywali. Nie mam żadnych wiadomości. Ale to dobrze, bo nie muszę się z nikim dzielić zyskami! Jutro ruszam do Żurawia. Powinno być tam wszystko, czego potrzebuję. Potem ruszam na północ. Może gdy odejdę kawałek od tych ruin, to buczenie ustanie…