Burza i cesarzowa

Dziś odwiedzi nas wyjątkowy gość. Cesarzowa jest spięta i nerwowa, co jest do niej niepodobne. Z reguły jej gracja sprawia, że cały dwór zachowuje się należycie. Cesarzowa jest dla nas wspaniałym przykładem i niedoścignionym wzorem. Ludzie szepczą między sobą, powtarzając imię, jakie nadali gościowi – Burza. Niektórzy służący mówią, że kobieta ta zostawia za sobą szkarłatną śmierć. Jeśli moja pani dobije z nią targu, to obawiam się, że konsekwencje mogą nas wszystkich przerosnąć. Na samą myśl zdejmuje mnie groza. Liczne trudy, z którymi zmagaliśmy się od przybycia na tę straszliwą wyspę, odcisnęły piętno na cesarzowej, zaś okrutny los, jaki spotkał jej syna, tylko dołożył jej cierpienia. Ale nie mogę jej tego powiedzieć. Coraz trudniej jest do niej dotrzeć. Im bliżej jest Burza, tym bardziej cesarzowa się oddala. Nawet ode mnie. Każdy dzień przynosi nowe klęski i nieszczęścia. Mogę się tylko modlić, by Burza nie dołożyła mej pani kolejnych trosk i zmartwień. ZL